Ineens is de lente begonnen ! En er is tegelijkertijd heel veel werk te doen in de tuin. Gelukkig heb ik een kleine helper, Emily, die dol is op tuinieren en niet bang is voor vieze handen.

Wanneer ik haar vraag of ze ‘groene vingers’ heeft kijkt ze me verbouwereerd aan en begint dan te giechelen ‘Groene vingers ? Niemand heeft toch groene vingers ? Nee hoor ze zijn alleen een beetje modderig kijk maar’ En ze laat me twee zanderige handjes zien. Ze werkt enorm hard deze ochtend, eerst vult ze de bloempotten met aarde en stopt er zaadjes in van zonnebloemen, goudsbloemen en lavendel. Vervolgens sleept ze de gieter naar de regenton en vult de deze tot de rand met regenwater. Dan heel voorzichtig om niet over haar nieuwe schoenen te knoeien krijgt elk potje een beetje water. Met rode wangen en stralende ogen vraagt ze: ‘wanneer kunnen we de bloemen zien?’

Ik glimlach en zeg dat dat nog heel lang gaat duren maar dat we de bloempotten in de vensterbank zullen zetten zodat ze lekker in de zon staan. Zo gezegd zo gedaan en iedere dag rent ze naar de vensterbank om te kijken of er al iets te zien is. En dan na heel veel dagen wachten is het eerste groene sprietje zichtbaar. Emily springt op en neer van plezier ‘het werkt !’ roept ze ‘ik zie groen ! ‘ En daar heeft ze helemaal gelijk in en alles wat we nu moeten doen is nog veel meer geduld hebben en wachten tot het groene sprietje uit groeit tot een mooie bloem.

Je kunt de lente al een beetje ruiken buiten, tijd om mijn nieuwe lentestofje te gebruiken voor deze blonde lijs. Deze pop is in opdracht gemaakt.